Emma Smids

Emma Smids
Zonder titel, 2016

In haar serie neemt Emma Smids herinneringen als onderwerp. Herinneringen fascineren haar, omdat het net dromen zijn: een onbewuste stroom van sferen, beelden en voorstellingen. Smids maakt gebruik van dubbele belichting om gelaagde beelden te creëren die de gelaagdheid van herinneringen representeren. Herinneringen herbergen andere herinneringen en bevatten mysterie en verlangen. Hoewel we onze herinneringen met ons mee dragen, zullen de herinneringen hun geheimen nooit helemaal prijs geven. De dubbele belichtingstechniek die Smids inzet biedt ruimte voor het toeval, zoals herinneringen ook niet opzettelijk gevormd worden. Dit geeft het werk van Smids een gelaagde betekenis die niet van tevoren vastligt.

Het specifieke werkproces resulteert in een serie monochrome, tweedimensionale beelden zonder duidelijk perspectief. Het is een chaos van zwarte, witte en grijze lijnen en vlakken. Het zijn uitsneden, omdat de door Smids geschepte werelden niet slechts binnen het beeld bestaan, maar zich voortzetten buiten de rand. Als kind creëerde Smids al haar eigen werelden van materialen die zij vond op de boerderij van haar grootmoeder. Als fotografe laat ze de toeschouwer dwalen door de door haar gecreëerde landschappen van herinneringen, door verzamelde fragmenten en anonieme en verstilde objecten. Wij veranderen en daarmee veranderen ook onze herinneringen. Het geeft ons soms het ongemakkelijke gevoel dat het verleden niet bestaat. Omdat Smids jarenlang intensief onderzoek heeft gedaan naar het onderwerp herinneringen, kan haar serie als een persoonlijk dagboek worden gezien, waarin ze met verwondering naar zichzelf kijkt. Het werk van Smids vertoont overeenkomsten met abstracte en monochrome kunststromingen, als ook met het vroege Kubisme.

Emma Smids (1988, NL) studeerde in 2016 af aan de Academie Minerva in Groningen.
www.emmasmids.nl