Sebastian Steveniers

‘Bosfights/Leef Vrij’

Hooliganisme is verdwenen, maar de strijd is nooit gestopt. Strijders die vochten voor hun clubs vonden een nieuw thuis: afgelegen bossen. Teams voeren nu georganiseerde gevechten uit, met regels – en strikte geheimhouding.

Bosfights komen voor in Oost-Europa, maar ook in België. Waarom doen mannen dit? Drie jaar geleden begon ik toegang te krijgen tot deze hermetisch afgesloten wereld.

Deuren openden zich aarzelend. De zoektocht heeft me opgeslokt. Ik ben gearresteerd en drie weken opgesloten. Justitie denkt dat ik betrokken ben bij de gevechten. Mijn beelden zijn in beslag genomen. Ik heb nog steeds niets teruggekregen. Politie en aanklager wijzen gewoon naar elkaar.

Toch werkte ik door. Ik vond kleine delen terug van jaren arbeid. Van duizenden beelden heb ik er veertig gered. Ik voegde krantenartikelen toe, ondervragingen, getuigenissen, screenshots, mijn gevangenschap dagboek. Smartphone screenshots, waarop ik verschijn als fotograaf onder de strijders. Mijn doel was ooit om bosgevechten te documenteren. Onvrijwillig werd ik onderdeel van mijn eigen werk.