Patricia Nauta

Maarten Biesheuvel (1939-2020)

Het werd tijd om de boekenkasten op te ruimen. Er lagen stapeltjes voor de deurtjes en boven op elke rij alfabetisch gesorteerde boeken. We zouden beginnen met beschadigde pockets en dubbele exemplaren. Al snel waren we bij de B van Biesheuvel. Onlangs hadden we een fraai gebonden uitgave van zijn Verzameld Werk gekocht. De cassette zat nog netjes in het cellofaan. Alle losse Biesheuvels konden dus weg. Een voor een pakte ik de paperbacks uit de kast. Ik moest denken aan de schrijver en zijn vrouw, die ik kende via onze schoonmaakster. Ik ging er regelmatig langs voor een praatje. Op de omslag van Godencirkel stond een foto van Sunny Home, waar Eva en Maarten Biesheuvel al jaren wonen. Op de voorkant van In de Bovenkooi zag ik een afbeelding van een driemaster zonder zeilen. Die meende ik te herkennen van een prent in hun woonkamer. In het Biesboek kwam ik nog meer vaag bekende foto’s tegen. Ik besloot de Biesheuvels weer eens op te zoeken. Maarten zat op de bank tussen de katten een sigaar te roken. Boven hem hing de krantenfoto van de driemaster. ‘Die herken ik van een boekomslag’, zei ik. Ik vertelde hem over onze aanschaf van zijn Verzameld Werk. Maarten glom van trots. Hij begon te vertellen over vroeger. Anekdotes waarvan onduidelijk was of ze echt gebeurd waren. Flarden van gedichten, misschien van hem of van een ander. Soms probeerde Eva hem af te remmen, zonder veel succes. Maarten liet me zijn werkkamertje zien. Overal hingen foto’s en tekeningen. Hij trok een paperback uit de kast. ‘Gebonden zijn ze het mooist’, zei hij. ‘Ik heb ooit het eerste exemplaar van In de Bovenkooi verscheurd omdat het niet ingenaaid was.’ Thuis zette ik alle paperbacks weer terug in de boekenkast. Er was nog wat ruimte achter de cassette.