Lotte Bronsgeest

IPFL 2015

Outside Room 8

Geert Broertjes & Lotte Bronsgeest

Maart 2019. Geert had al een tijd last van buikpijn en het werd erger. Hij had een rectale bloeding op het toilet en verloor twee liter bloed. Na een paar dagen onderzoek in het ziekenhuis kreeg Geert slecht nieuws te horen. Hij had een tumor in zijn dikke darm, met uitzaaiingen in zijn lever en lymfklieren. Hij kreeg te horen dat het niet te genezen was. Na een second en third opinion in verschillende ziekenhuizen was het beeld drastisch aangepast. “Het was allemaal heel vreemd en verwarrend, maar na een paar intense weken waren de oncologen van mening dat ik zou kunnen overleven.” De eerste operatie volgde in april, toen de helft van zijn dikke darm werd verwijderd, daarna onderging hij drie behandelingen met chemotherapie en in augustus werden bij een tweede operatie twee stukken uit zijn lever en galblaas verwijderd.

De kanker van Geert is genetisch bepaald. Zijn vader droeg het Lynch-syndroom en stierf in november in hetzelfde jaar dat zijn zoon werd behandeld voor de darmkanker.

Toen Geert voor het eerst de diagnose kanker kreeg, vroeg Lotte of ze een portret van hem mocht maken, “puur, zonder de aanwezigheid van giftige medicijnen in zijn lichaam”. Dat bleek de start te zijn hun project, met de werktitel project ‘K’, waarin ze samen voor analoge fotografie kozen om de drie meest voorkomende kankerbehandelingen weer te geven: chemotherapie, radiotherapie en chirurgie. Het duo onderwierp filmrolletjes, negatieven en prints aan dezelfde procedures die Geert zijn lichaam doormaakte. Direct na de chemo werd Geert zijn urine gebruikt om de filmrolletjes in te laten weken. 4×5 inch film werd bestraald in het AMC ziekenhuis in Amsterdam. De grootte van het verlichte vierkant in het midden van de film stelt Geert zijn tumor van dezelfde grootte voor. Gedeeltelijk verbrande negatieven zijn een symbolische weergave voor chirurgische ingrepen, het geweld van zowel ziekte als ‘herstel’ op het lichaam – en uiteindelijk ook op de geest.

Met deze serie wilden Geert en Lotte het leven dat je als patiënt doormaakt en de grote tegenstellingen tussen de beloften van genezing en de eigenlijke behandelingen in beeld brengen. Dat wat bedoeld is om te genezen, maakt je ook kapot. Outside room 8 gaat over de verknipte realiteit waarin kracht en kwetsbaarheid de hoofdrol spelen en hoop de enige constante factor is waaraan een onvrijwillige zich moet vastklampen. De vreemde sociale discrepantie tussen een autonoom individu zijn en als patiënt moeten worden behandeld, is zorgvuldig beschreven door Susan Sontag in Illness as Metaphor (1978). Sindsdien heeft het onderwerp van de persoon die algemeen als ziek, afwijkend of ‘foutief’ wordt beschouwd, steeds meer aandacht gekregen als onderwerp van esthetische fotografie en kunstprojecten, vaak op initiatief van de betrokken personen.

In Geert en Lotte’s Project versmelt zo’n diepgaande en deels autobiografische interesse met een experimentele tendens in de fotografie waarin chemische stoffen niet meer primair worden gebruikt om de ontwikkeling en afdruk van de perfecte weergave te verbeteren, een replica van wat wordt gezien, maar als een apparaat om er metaforische, procedurele, esthetische en expressieve lagen aan toe te voegen. Een beroemd en controversieel voorbeeld van wat in het populaire rijk is opgedoken, is Piss Christ van Andres Serrano (1987).

In Outside room 8 krijgen dergelijke procedures een meer vanzelfsprekend, autobiografisch uiterlijk. Geert en Lotte gebruiken ze als middel om het hoofd te bieden aan de technocratische ondoorzichtigheid van professionele ziekenhuisbehandeling, geneeskunde en chirurgie – die per definitie de persoonlijke (als abstracte) van de lichamelijke (tastbare) focus van de behandeling onderscheiden. Ze maken van esthetiek schoonheid: het resulterende kunstwerk is niet alleen een kwestie van vorm, maar ook van gevoel.

Achtergrond van de kunstenaars

“Lotte verkent de kwetsbaarheid van het lichaam. De vergankelijkheid van het leven speelt een belangrijke rol in haar werk, waarin ze altijd zoekt naar het punt waar schoonheid en confrontatie elkaar ontmoeten.” Lotte is altijd geïnteresseerd geweest in het in beeld brengen van ongemakkelijke lichamelijke condities. Voordat ze begon met Project ‘K’ volgde ze een borstkankerpatiënt die ze op haar verzoek voor en na haar operatie portretteerde.

“Geert zijn werk is een poëtische, melancholische en romantische versie van de werkelijkheid. Hij moedigt de kijker aan om zijn of haar eigen fantasie te gebruiken. Zijn werk is persoonlijk en emotioneel. ” Hij studeerde af met het project One Year, wat een visuele weergave was van een jaar uit zijn leven waarin zijn moeder, tante en oma overleden. Daarnaast werd hij ook door zijn partner in de steek werd gelaten. Het project kreeg veel aandacht en is ook in boekvorm uitgegeven.

Geert en Lotte zijn beiden in 2013 afgestudeerd aan de Fotoacademie in Amsterdam, waar ze elkaar hebben leren kennen. Ze zijn actief als freelance fotografen die in opdracht werken en ook hun eigen projecten maken.

https://www.lottebronsgeest.com/ http://www.geertbroertjes.com/ https://www.prjctk.nl/

https://www.parool.nl/nieuws/fotograaf-geert-broertjes-kanker-is-gewoon-domme-pech~b00ff aaa/

https://www.lensculture.com/articles/when-bodies-when-bodies-misbehave