Jesper Boot is de winnaar van het International Photo Festival Leiden 2020. Het festival vindt een jaar later plaats dan gepland, maar zal binnenkort eindelijk te bewonderen zijn voor bezoekers. Wij spraken Jesper Boot over het winnen van het festival en zijn nieuwe projecten.
Vorig jaar ben je door de jury van IPFL tot winnaar gekozen uit ruim honderd inzendingen. Hoe was het om te horen dat je deze wedstrijd voor net afgestudeerden gewonnen had?
“Ik was natuurlijk heel erg blij toen ik hoorde dat ik gewonnen had. We zaten midden in de eerste lockdown en het was toen al bekend dat het festival voor onbepaalde tijd was uitgesteld, dus goed nieuws kon ik zeker gebruiken!”
Hoe kwam je op het idee om de winnende fotoserie ‘Power’ te maken? Wat wil(de) je ermee vertellen?
Ik had al langer een interesse in politiek en media, en dan vooral in de hoeveelheid invloed die de media ongemerkt heeft op de manier waarop wij de politiek zien. Toen ik tijdens mijn afstuderen (2019) aan de serie begon, heb ik lang nagedacht over hoe ik dit onderwerp eigen kon maken. Er is binnen deze thema’s namelijk al oneindig veel kunst gemaakt. Door mijn eigen familie als model te gebruiken creëer ik een extra laag van herkenbaarheid voor de toeschouwer. Elke vader of moeder kan er met een beetje moeite uitzien als president. Echte politici staan dus ook maar voor een flinterdun decor.
Hoeveel foto’s heb je voor deze serie gemaakt en kun je ons iets vertellen hoe je tot de uiteindelijke selectie bent gekomen?
De serie bestaat uit ongeveer 20 hoofdbeelden. Dat zijn de belangrijkste beelden die ik thuis gecreëerd heb. Naast deze 20 beelden zijn er nog een groot aantal extra foto’s. Dit zijn behind the scenes-beelden en foto’s van details en objecten. Wanneer er ruimte voor is kunnen deze beelden de hele serie ondersteunen en versterken.
De keuze voor de belangrijkste beelden was af en toe best moeilijk. Ik zocht een beeld waarop de blik van het model precies klopt, en waarop ook het kader en licht juist zijn. Binnen een serie van 200 foto’s waren soms maar vijf beelden ‘goed’, en slechts één foto ‘precies goed.’
Heb je bij het maken van deze serie nog grappige dingen meegemaakt?
Het maken van de serie met mijn familie was erg leuk. Mijn vader draagt normaal nooit een pak, dus dat zag ik voor het eerst. Ook was het leuk om de huiskamer of keuken onherkenbaar te verbouwen tot een fotoset. Neem wat velletjes A4 van de copyshop en gouden gordijnen van de kringloop en het lijkt net alsof je in de Oval Office bent.
Helaas kon de IPFL-expositie vorig jaar door corona niet doorgaan. We hebben niet gewacht met de bekendmaking en hebben vorig jaar via persberichten en social media bekend gemaakt dat jij winnaar IPFL 2020 bent. Heb jij hier iets van gemerkt? Zo ja, kun je hier voorbeelden van geven?
Toen het nieuws bekend werd gemaakt dat ik had gewonnen kreeg ik natuurlijk felicitaties. Deze kwamen vooral binnen via sociale media. Ik hoop dat wanneer het festival in september eindelijk begint, er veel mensen kunnen komen!
Hoe is het nu met jou? En waar ben je nu mee bezig? Zijn er fotoprojecten waaraan je werkt?
Corona heeft mij zeker niet afgeremd in mijn fotografie-praktijk. Begin dit jaar heb ik van het ‘Power’-project een boek gemaakt, inclusief nieuw en nog ongezien werk. Daarnaast word ik dagelijks door mijn omgeving geïnspireerd. Ik ben al 3 jaar bezig met het fotograferen van alle bouwprojecten in een nieuwe wijk in Amsterdam, waar ik zelf ook woon. Het is inmiddels een omvangrijk project met foto en video geworden dat nog lang niet klaar is. Daarnaast beschik ik over een steeds groter wordend beeldarchief van krantenfoto’s. Hiermee maak ik fotocombinatie’s zodat er nieuwe inzichten ontstaan. Momenteel zijn beide projecten nog omvangrijke stapels van materiaal, maar daar wil ik de komende tijd meer duidelijkheid in scheppen. Duidelijkheid voor mezelf, maar ook over wat de projecten voor de toeschouwer kunnen zijn.
