1.Vier zusjes: Milena, Yasmine, Jacqueline en Adriana (2013)

Aan de rand van het keurige Servische stadje Veliko Gradiste, naast de begraafplaats, wonen de Roma. In 2013 portretteerde ik de bewoners van het Roma-dorp. Zo ook vier zusjes in hun blauwe woonkamer. De oudste twee, Yasmine van 12 en Jacqueline van 13, poseerden als echte pubermeisjes. De jongste twee, Milena en Adriana, waren aan puberposes nog niet toe. Drie jaar later kwam ik terug. De kamer was inmiddels roze. Yasmine en Jacqueline waren beiden getrouwd en verhuisd naar Berlijn. Ik fotografeerde hun jonge zusjes in de roze kamer en voelde het gemis.

2.Hip in Iran (2013)

Met 200.000 operaties per jaar worden nergens ter wereld zoveel neuscorrecties uitgevoerd als in de Islamitische Republiek Iran. Als je al gezegend bent met een prima neus, dan nog heb je reden om te sparen. Een neusoperatie is niet alleen de drang naar perfectie, maar net zo goed een statussymbool. En, je gezicht verheffen tot kunstwerk is een legale vorm van rebellie tegen de conservatieve betutteling.

In 2013 maakte ik de fotoserie ‘ Hip in Iran’. De serie werd in 2014 geselecteerd voor Fotofestival Leiden.

3.Werknemer van het Jaar (2019)

Voor een Nederlands modemerk mocht ik het fabrieksleven fotograferen in China, India, Tunesië en Turkije. Ik portretteerde en interviewde de werknemers en kreeg zo een vlug kijkje in het leven van de mensen die onze kleding maken.

Kundan Namdev werkt als naaister in een Indiase kledingfabriek. Zij vertrok samen met haar man van Centraal India naar Delhi omdat daar meer werkgelegenheid was. Ze vonden werk in dezelfde kledingfabriek. In 2018 naaide Kundan heel toevallig een item heel snel in elkaar toen er net controle was, vertelde ze. Ze werd Werknemer van het Jaar. De prijs was een mobiele telefoon. Vooral haar man was heel trots.

4.The Future is Now (2020)

In 2019 werd ik gekozen tot Stadsfotograaf. Een jaar lang mocht ik mijn eigen fotoserie ‘The Future is Now’ publiceren in het Leids Dagblad. Ik zocht en vond idealisten, denkers en dromers die het verschil willen maken en me een kijkje gunden in de toekomst.

Op haar zestiende, toen noord en zuid Sudan nog hetzelfde land waren, vertrok Solafa Saad van zuid naar noord om in Khartoum te kunnen studeren. In de hoofdstad kwam ze in aanraking met de machtige elite onder leiding van dictator Omar al-Bashir, die sinds 1989 aan de macht was. Door haar activisme tegen het regime belandde Solafa meerdere keren achter tralies. In 2016 vluchtte ze, met pijn in haar hart, en kreeg politiek asiel in Nederland. Na haar vertrek kwam de Sudanese bevolking in opstand tegen het regime. Vanuit haar appartement in Leiderdorp ondersteunde ze de revolutie.

Sudanese vrouwen weten hoe ze hun stem kunnen laten horen. In de jaren dertig begonnen opgeleide, onafhankelijke vrouwen een wit gewaad te dragen. Als teken dat je voor jezelf kan zorgen en met rust gelaten wil worden. Nu, om de revolutie te steunen, verruilen veel vrouwen hun witte toub voor een blauwe. Het was de favoriete kleur van een van de martelaren. Blauw staat voor de strijd voor democratie, verandering, vrijheid en acceptatie.

Wat mijn deelname aan Fotofestival Leiden voor mij betekende:

Het is erg moeilijk een podium te krijgen voor vrij werk. Dat mijn serie over moderne dames in Iran werd geselecteerd voor het Fotofestival was een enorme eer. Het voelde als erkenning. Daar zijn fotografen toch wel een beetje op zoek naar als het om eigen werk gaat. En het festival was ook nog eens in mijn eigen stad. Veel bekenden zagen mijn foto’s geëxposeerd op de Hooglandse Kerkgracht en ik heb echt het idee dat ik sindsdien serieus ben genomen als fotograaf. Er werden me meer opdrachten gegund, het vertrouwen was er. In 2019 werd ik verkozen tot Stadsfotograaf van Leiden en ik denk zomaar dat mijn deelname aan het Fotofestival een eerste zetje heeft gegeven.

EELK.NL FOTOGRAFIE
Telefoon: 06-42705996
Mail: fotografie@eelk.nl
Website: www.EELK.nl