‘Toekomstkinderen’
“Ik ben niets wat je je voorstelt en veel meer dan je je ooit kunt voorstellen” – Coco, 2017
Sinds de jaren zestig rekruteerde Duitsland ‘Gastarbeiter’ – gastarbeiders. Hard werken als arbeider, om na een paar jaar terug naar huis te gaan. Het liep alleen anders. Velen bleven en bouwden een leven op in Duitsland. Levend met vooroordelen, heimwee, taalbarrières en sociale uitsluiting.
Leila, Coco, Mohammed en Ilhan wonen in Berlijn, in opknapbuurten met veel sociale uitkeringen, Hip Hop en religieuze tradities. Zij zijn eerste generatie kinderen van ‘Gastarbeiter’ en vluchtelingen uit Turkije, Jordanië en Palestina. Zij zijn geboren en getogen in Duitsland.
Hun verhalen vertellen over het heden en verleden, van plaatsen van (ingebeeld) bestaan, van opgroeien, van hun zoektocht naar hun identiteit. Doro Zinn verhaalt hun voortdurende ontmoetingen met foto’s, teksten en liedjes van de protagonisten. Samen zetten ze vraagtekens bij de verhalen die de samenleving en de media gebruiken richting immigrantengeneraties en breken ze op een heel persoonlijke manier op.
