Laura Hospes

Laura Hospes
UCP, 2015

In haar serie UCP portretteert Laura Hospes zichzelf tijdens een zware periode in haar leven, waarin zij kampt met een ernstige depressie en suïcidale gedachten. Haar zelfportretten zijn een directe weergave van haar emoties, die ze in het zogenaamde echte leven niet kan laten zien. Haar camera is haar troost en luistert beter naar haar dan wie dan ook. In haar beelden deelt Hospes de zware gevoelens en eenzaamheid die zij ervaart, zodat de kijker haar pijn en angst kan voelen, al is het maar voor een fractie. Op deze manier maakt ze contact met de kijker, waardoor ze zich een beetje minder alleen hoeft te voelen. Hospes gebruikt het medium fotografie op een therapeutische manier om de worstelingen in haar leven te kunnen accepteren en verwerken. Dit resulteert in intense en aangrijpende monochrome beelden, waarin ze de kijker een vluchtige blik in haar geest biedt door middel van de representatie van haar lichamelijke misère. Inmiddels, drie jaar na UCP, reflecteert Hospes op deze moeilijke periode in haar leven door te werken aan een nieuw fotografisch project over genezing, over het zorgen voor zichzelf en over de vrouw die ze is geworden met alle kracht, schoonheid en vrouwelijkheid die dit met zich meebrengt. En bovenal om daar trots op te kunnen zijn.

Laura Hospes (1994, NL) studeerde in 2016 cum laude af aan de Fotoacademie in Amsterdam.
www.laurahospes.com